SRC Thor

Binnen Virgiel krijgen een aantal mensen het idee om een rugbyclub op te richten. Op dinsdag 5 november 1963 wordt de Virgiel RugbyClub Thor opgericht. Tijdens de oprichtingsvergadering wordt Theo Viergever tot eerste voorzitter gekozen. In 1964 wordt het clublied geïntroduceerd en in 1965 ontwerpt Swen de Vries het Thormannetje, dat vanaf dan ook het briefpapier van de vereniging zal sieren. In 1965 verschijnt tevens het eerste songbook.

In oktober 1965 is Engeland de bestemming van de eerste trip van Thor. Kort na de trip, op 30 oktober, behaalt Thor zijn eerste overwinning: rugbyclub ’t Gooi wordt met 17-0 verslagen. Sportief gezien gaat het steeds beter met Thor en aan het einde van het seizoen ’66-’67 promoveert Thor naar de B-poule. Nederland kent in die tijd vijf verschillende wedstrijdpoules: de A-poule, B-Noord, B-Zuid, C1 en C2.

In 1968 viert Thor zijn eerste lustrum: Hasjiemachailben.

Met het verstrijken van de tijd kwam natuurlijk ook het moment waarop spelers de club gingen verlaten. Er wordt dan ook besloten om een oud-ledenclub op te richten. Jan Groen is de eerste “Old Engineer”. In het seizoen ’69-’70 behaalt Thor het kampioenschap van de B-poule. Nadat rugbyclub ’t Gooi in een beslissingswedstrijd met 11-3 opzij geschoven is, promoveert Thor naar het hoogste niveau. Het tweede team promoveert dat seizoen naar de B-poule. Dat Thor over goede spelers beschikte, blijkt uit de selectie van twee Thorren voor de nationale selectie. Rob van der Wiel en Jan Alkemade zijn in respectievelijk 1972 en 1973 de eerste Thorren die zich international mogen noemen.

In 1973 viert Thor zijn tweede lustrum: De tropenkolder breekt uit.

De sportieve hoogconjuctuur loopt op zijn einde. Nadat Thor zich in het seizoen ’72-’73 nog net weet te handhaven op het hoogste niveau, valt in het seizoen ’73-’74 het doek. Thor eindigt als laatste in de A-poule en degradatie is onvermijdelijk. In januari 1974 ontvangt Frank Roefs een zilveren nop als onderscheiding, omdat hij 125 wedstrijden heeft gespeeld voor Thor. Op 16 juni 1974 wordt besloten om een open vereniging te worden.

De competitie wordt in het seizoen ’74-’75 anders opgezet, er komen een ereklasse, twee eerste klassen en afdelingen. Thor komt terecht in de eerste klasse Noord en het tweede team in West. Het zou een rumoerig seizoen worden voor de club.

Na het besluit om een open vereniging te worden is Virgiel nog altijd de thuishaven van Thor. Op 4 april 1975 worden de banden met Virgiel echter helemaal doorgesneden en Thor zal voortaan door het leven gaan als Studenten Rugby Club Thor. Als nieuw onderkomen wordt het Kruithuis betrokken. Ondanks de woelige tijden gaat het sportief gezien uitstekend, Thor sluit het seizoen af met een kampioenschap. Wegens het vertrek van een aantal prominente spelers, wordt afgezien van het recht op promotie. Het tweede blijft in de afdeling West.

Het vertrek van een aantal spelers heeft duidelijk zijn uitwerking op de sportieve prestaties van Thor. In het seizoen ’75-’76 eindigd Thor als zevende en het tweede wordt voorlaatste. Thor toondt echter veerkracht en in het seizoen ’76-’77 wordt de vierde plaats in de Eerste klasse Zuid behaald. Deze vierde plaats geeft recht op promotie naar de nieuw gevormde “promotieklasse” en in het seizoen ’77-’78 behaaldt Thor het kampioenschap. Nog voor het derde lustrum is Thor terug op het hoogste niveau.

Ook op lagere niveau’s wordt de competitie gewijzigd en de afdeling West wordt opgesplitst in respectievelijk West 1e klasse en West 2e klasse. Het tweede eindigd als vierde en mag op basis hiervan uitkomen in West 1e klasse. Het nieuw opgerichte derde team komt uit in West 2e klasse.

Nadat Thor het derde lustrum uitbundig gevierd had, kon het zich met de rest van rugbyend Nederland opmaken voor een diepe winterslaap. De winter duurde zelfs zo lang, dat de competitie niet kon worden uitgespeeld. Hierdoor mocht Thor ook in het seizoen ’79-’80 uitkomen in de ereklasse. Het werd helaas geen succes, want Thor behaalde slechts twee overwinningen. Met een doelsaldo van 150-517 wordt Thor hekkensluiter van de ereklasse en vlak daarboven, met hetzelfde aantal punten, eindigdt rugbyclub ’t Gooi. Het tweede en derde team sluiten de competitie af met een vijfde plaats in respectievelijk de 1e en 2e klasse West.

Dat het verschil in niveau tussen de ereklasse en de (inmiddels) twee promotieklassen erg groot is, bewijzen Thor en rugbyclub ’t Gooi in het seizoen ’80-’81 door beide kampioen te worden. De Nederlandse Rugby Bond besloot dat er een beslissingswedstrijd moest komen, maar Thor weigerdt te spelen. Rugbyclub ’t Gooi ziet promotie echter niet zitten, waardoor Thor toch terug kan keren in de ereklasse. Het tweede speeldt ook een sterk seizoen. Uiteindelijk blijken alleen de Bassets in staat om het tweede uit de eerste klasse te houden. Het derde team eindigdt als vierde.

Helaas voor Thor zou de geschiedenis zich in het seizoen ’81-‘82 weer herhalen. Een aantal ervaren spelers verlaat het eerste en dat heeft zijn weerslag op de prestaties. Zonder ook maar een wedstrijd te winnen en met een doelsaldo van 78-663 wordt pijnlijk duidelijk hoe moeilijk het is om je als studentenclub te handhaven op het hoogste niveau. Na het sterke optreden in het vorig seizoen, moet het tweede helaas weer een stap terug doen en wordt vijfde. Het derde eindigdt ook dit seizoen als vierde.

In het seizoen ’82-’83 lijkt Thor weer regelrecht op een kampioenschap af te stormen. Alle wedstrijden tot de winterstop worden gewonnen en alleen West Friesland leek nog een serieuze concurrent. Na de winterstop slaat echter de voorjaarsmoeheid hard toe. Thor haaldt in de tweede helft van het seizoen geen enkel punt meer, waardoor de vierde plaats het hoogst haalbare is. De malaise blijft helaas niet beperkt tot het eerste, maar werkt door in het tweede, dat het seizoen afsluit met degradatie. Het derde team eindigdt als zesde, mede doordat elk ontluikend talent nodig is voor de versterking van het eerste of tweede team.

Siem Lingsma heeft inmiddels 150 competitiewedstrijden voor Thor gespeeld en ontvangt daarvoor een zilveren nop. Ook melden de eerste vrouwen zich aan bij Thor. Aanvankelijk onder leiding van Ronald Boumans en later onder toezicht van Joek Ruigrok, beginnen de vrouwen (variërend in aantal van twee tot tien) hun trainingsrondjes te draaien op de sportstichting.

Het vierde lustrum wordt begonnen met een trip naar Duitsland en na een week vol sportieve strijd is er een groots feest in Delft.

In het seizoen ’85-’86 maken de Thordames hun debuut in de landelijke competitie. Aan het einde van het seizoen winnen ze hun eerste wedstrijd. Het derde team moet helaas opgeheven worden. In het seizoen ’86-’87 komt er voor Thor weer een international bij, Helene speelt met het Nederlands team tegen Zweden.

Het eerste herenteam wordt dat jaar kampioen en promoveert naar de promotie klasse. Helaas weet Thor zich niet te handhaven in het seizoen ’87-’88. De dames gaan steeds beter spelen en worden in een combinatieteam met Groningen winnaar van de studentenkampioenschappen. Dit ondanks de afwezigheid van Beatrice en Elly, die moesten trainen voor het Nederlands team.

Na het invoeren van de “tweede fase opleiding” aan de Technische Hogeschool Delft, begin jaren tachtig, worden de eerste gevolgen hiervan ook zichtbaar binnen Thor. Veel vaste spelers van het eerste studeren af en verlaten Delft. De Owee-commissie ziet dit als een uitdaging en gaat tijdens de OWEE met veel inzet op jacht naar nieuwe leden. Zij maakt daarbij kennis met het Delftse politiebureau, omdat de fraaie posters niet in de smaak vielen en tijdens de infomarkt het beeld van Hugo de Groot werd voorzien van een full-size heliumballon met Thorvaandel.

Het seizoen brengt voor alle teams wisselende resultaten. Het eerste eindigdt uiteindelijk als vierde in de eerste klasse West, het tweede eindigdt als vierde in de tweede klasse West en de dames worden na hun trip naar Duitsland en Frankrijk vijfde. De heren gingen op trip naar Engeland, waarbij het volgens insiders de eerste keer was dat tijdens trip een wedstrijd werd gewonnen. Hiervoor hadden ze wel de hulp nodig van een eenarmige bandiet en was de spelstijl in verband met de voorbereiding op de sevens iets teveel van het goede voor een ploeg die zijn tweede wedstrijd van de dag speelde. Helaas vertrekken Peter Martin en Martin Geelhoed aan het einde van het seizoen naar Den Haag om daar ereklasse te kunnen spelen.

In het seizoen ’89-’90 besluit de Nederlandse Rugby Bond de competitie anders in te delen, teneinde het toprugby te bevorderen. Voor de heren van Thor betekende dit dat ze uit moeten komen in de derde klasse C, waar zij een zwaar seizoen kennen. Thor eindigdt na een slechte start toch nog als vierde, waarbij vooral de resultaten na de trip naar Schotland van doorslaggevend belang zijn. Het tweede team kendt een slecht seizoen, omdat de basis te klein is en het eerste team alle talenten opslokt. Regelmatig moet men terugvallen op de oude garde en in een verloren ogenblik moest, de inmiddels bij Delft spelende Titus de Koning, ingeschakeld worden wegens gebrek aan spelers. Hij speelt hierdoor wel zijn tweehonderdste wedstrijd voor Thor. De dames plukken de vruchten van de harde trainingsarbeid en de vaste samenstelling. Na een sparring stage in Italië, worden ze ongeslagen kampioen van Nederland. Het seizoen wordt met een groots kampioensfeest afgesloten.

Met een lading nieuwe spelers begint Thor aan de competitie in het seizoen ’90-’91. Dit onder de bezielende leiding van de nieuwe trainer Theo Snijders. Helaas word de spelvreugde bruut onderbroken door het overlijden van Ard Schoonakker. De dies wordt in verband hiermee verplaatst naar mei. Later dat jaar volgt de ontvangst van het Schotse Dumfries RFC, waarbij de ‘mean machine’ word verdreven door de ‘nice device’. Een hi-tech antwoord op sterk water en drie Thorinnen voor stoere Schotten. Begin1991 gingen de heren voor het eerst naar het Oosten om de goulash te proeven en te kijken of de Berlijnse Muur echt gevallen was. De wedstrijd in Potsdam, voor ruim tweehonderd toeschouwers, werd daarbij gewonnen.

Het eerste hervind zich tijdens trip en stelt met goede resultaten een plaats in de derde klasse veilig voor het volgende seizoen. Het tweede team wordt onder leiding van Michel Jamin en een aantal ervaren spelers kampioen en promoveert naar de vierde klasse. De dames gaan op trip naar Wales en worden in mei 1991 voor de tweede keer nationaal kampioen, dit ondanks het vertrek van enkele ervaren speelsters. In september van dat jaar vindt een voor Thor unieke gebeurtenis plaats. Gezamenlijk gaan veel leden en oud-leden richting Wales om tijdens de ‘Tour of the century’ het WK rugby te bezoeken. De wedstrijden Argentinië – Australië en Australië- Western Samoa worden bezocht en er wordt onder andere gespeeld in Cwmcarn en New Castle.

Met de komst van een nieuwe scrummachine op de sportstichting werd in het seizoen ’91-’92 duidelijk weer een pack gevormd binnen Thor, waarbij de eerste rijers elkaar letterlijk en figuurlijk vonden met hun ‘eerste rij diner’. De competitie verloopt echter niet voorspoedig. Thor degradeerd naar de vierde klasse, mede doordat de jaarlijkse opleving na de trip achterwege blijft bij gebrek aan een trip. De dames worden dit seizoen helaas geen kampioen. De Elephants zijn op de beslissende momenten net te sterk en worden kampioen. De promotie van het tweede naar de vierde klasse is helaas geen lang leven beschoren. Ondanks de enthousiaste inzet van nieuwe leden, slaagt men er niet in goede resultaten te boeken en na een jaar vierde klasse is degradatie naar de vijfde klasse onafwendbaar. Wellicht was het afscheid van Garry en Helene sommigen teveel, maar het afscheid werd traditioneel groots gevierd in het bijzijn van een groot aantal oud-Thorren.

Het seizoen ’92-’93 kenmerkt zich door een sportieve opleving van de hele club. Tijdens de semi-gemeenschappelijke trip naar Schotland maakt menig Thor zijn tv-debuut als supporter van het Nederlands team, tijdens de WK sevens met oud-Thor Martin Geelhoed op Murrayfield. De dames vieren tevens hun tweede lustrum, dat nog lang zal heugen. Gelukkig worden de statuten nog op tijd ingediend bij de notaris, waardoor na jaren ‘Studenten Rugby Club Thor’ te hebben geheten, Thor voor onbepaalde tijd als ‘SRC Thor’ door het leven zal gaan. De heren van het eerste verliezen slechts een wedstrijd en worden dan ook kampioen. Tijdens de ‘mooi-weer dies’ krijgen de oud-Thorren het nakijken. Het tweede komt uit in de vijfde klasse en eindigt bovenaan, maar ziet af van promotie om nieuwe spelers beter op te kunnen vangen. Dit omdat ten gevolge van doorstroming van spelers naar het eerste, de basis voor het tweede niet breed genoeg is voor de vierde klasse.
De dames worden weer kampioen van Nederland, met slechts een verloren wedstrijd. Enkele nieuwe speelsters tonen aan een goede versterking voor Thor te zijn. Een ander succes is het nationale dames sevens toernooi, dat in Delft georganiseerd wordt. Een goede organisatie, veel teams, mooi weer en de nationale sevens titel voor Thor zijn het prachtige resultaat.

Het seizoen ’93-’94 staat allereerst in het teken van het zesde lustrum. In sportief opzicht trekt de WK rugby voor dames de aandacht, dat dit jaar in Nederland gehouden wordt. De Thor dames hebben hierin een belangrijke bijdrage.

Nadat de feestvreugde bij het dameslustrum tot ongekende hoogte is gestegen, is de verhouding met Proteus Eretes nogal bekoeld. Uiteindelijk wordt de huurovereenkomst van het Kruithuis eenzijdig opgezegd. Thor vecht dit aan, maar de kantonrechter besluit uiteindelijk geen van beide gelijk te geven. Thor wordt hierdoor dakloos. De zoektocht naar een nieuw onderkomen is niet eenvoudig, maar uiteindelijk komt Marijn van der Velde met het idee van een boot. De verjaardag van de boot, later ‘De Voorwaarts’ gedoopt, zal als eerbetoon de ‘Van der Velde dies’ genoemd worden. Om financiële middelen te bemachtigen om tot aanschaf over te kunnen gaan, organiseert het oud bestuur (’91-’92) een ouderdag. Vooral dankzij de inzet van Jasper Kappen en Jasper Bakker worden aandelen in de boot verkocht aan de ouders van de Thorren. Met een aanvullende lening van Oranjeboom is de aanschaf een feit.

Door organisatorische problemen kan het WK voor dames in 1994 toch niet in Nederland gehouden worden. Door Thor wordt natuurlijk nog steeds gespeeld. De heren gaan dat seizoen naar Engeland terwijl de dames op trip naar België gaan. Het eerste eindigt als tweede in de derde klasse C en in de vijfde klasse C behaalt het tweede een vijfde plaats. De dames kunnen wederom een feestje bouwen, zij worden opnieuw landskampioen.

In het seizoen ’94-’95 vindt de eerste echte borrel op de boot plaats. De flesjes Grolsch worden ingeruild voor Oranjeboompjes van de tap. Op 18 februari 1995 is de officiële doop van ‘De Voorwaarts’ en deze datum wordt vanaf dan de traditionele ‘Van der Velde dies’. Een maand later is het aandeelhoudersfeest, waar alle geldschieters nog eens in de watten gelegd worden. Rugby-technisch is het seizoen bijna een kopie van het vorige. Het eerste wordt wederom tweede en het tweede eindigt als vierde. Met het alles zeggende doelsaldo van 493-3 mogen de dames zich terecht de beste van Nederland noemen.

In het seizoen ’95-’96 wordt het bestuur uitgebreid tot zes personen. De extra mankracht blijkt nodig om de verbouwingen op de boot te coördineren. Onder de bezielende leiding van Jasper en Jasper begint de Voorwaarts steeds meer op een echt rugby-onderkomen te lijken. Het eerste presteert weer goed, maar moet genoegen nemen met een derde plaats. Als blijkt dat andere teams afzien van promotie, mag Thor zich het volgende seizoen tweede klasser noemen. De damescompetitie kent geen verrassingen en de Thordames halen de nationale titel opnieuw naar Delft.

Het seizoen ’96-’97 brengt voor de heren van het eerste een hoger niveau. Thor eindigt in de bovenste helft van de poule en verzekert zich daarmee van een plaats in de tweede klasse voor het seizoen ’97-’98. Uiteindelijk eindigt Thor als zesde in de tweede klasse. Het tweede team profiteert mee van de niveaustijging en wordt tweede in de vierde klasse. Op het Nationaal Rugby Centrum Amsterdam verslaan de dames de Elephants en behalen daardoor geheel volgens verwachting de nationale titel. Alleen de heren gaan op trip, ditmaal gaan ze ‘over de Rooie’ in Ierland. Theo Snijders neemt aan het einde van het seizoen afscheid als trainer en er zullen grote veranderingen in het rugbyspel gaan plaatsvinden.

Het seizoen ’97-’98 komt in het teken van ‘samba rugby’ te staan. De nieuwe trainer Julius Breinburg probeert het sterk Schots getinte spel, ingevoerd door Snijders, met man en macht te veranderen. Het onvoorspelbare rugby, bekend van het Zuidelijk halfrond, wordt de toekomst. Succes laat echter langer op zich wachten dan gehoopt en het eerste eindigt als negende, waardoor het degradeert naar de derde klasse. Het tweede eindigt als eerste in de verliezers play-off van de vierde klasse. De dames zijn met zeven speelsters in het Nederlands team nog steeds heer en meester in het Nederlandse damesrugby. Tijdens de Barcelona-tour laten ze zien ook Europees goed mee te kunnen. In december kan het kampioenschap al gevierd worden, omdat de damescompetitie ingekort is ten behoeve van het WK dat in mei 1998 in Amsterdam gehouden zal worden. Een overweldigend kampioensfeest volgt, waarna het over is met de drank en het sociale leven voor de internationals van Thor. Het Nederlands team eindigt uiteindelijk als dertiende.

Het seizoen ’98-’99 staat in het teken van het zevende lustrum. Tijdens de openingsborrel op 5 november wordt Philip Schlösser benoemd tot erelid van Thor. De volgende dag gaat een groep Thorren “wijnproeven”. Op 7 november is de traditionele wedstrijd tussen Thor oud en Thor jong, gevolgd door een lustrumdiner op de boot. Aansluitend vindt in cafe Luniz een spetterend lustrumfeest plaats. Om bij te komen van het feest wordt zondagochtend gebrunched op de boot. Op 2 mei is er een 10-a-side lustrumtoernooi voor zowel de dames als de heren. Tot grote vreugde van heel Thor winnen beide teams hun toernooi.
Sportief gezien zijn er problemen met het tweede. Afzeggingen van tegenstanders in het begin van het seizoen, blessures en gebrek aan motivatie (bij sommigen) later in het seizoen. Het eerste speelt inclusief de bekercompetitie 19 wedstrijden, waarvan er 11 gewonnen worden. Het wordt eentonig, maar de dames worden opnieuw kampioen van Nederland.

In tegenstelling tot de meeste andere seizoenen vindt de trip in seizoen ’99-’00 al vroeg in het seizoen plaats. De dames en heren gaan gezamenlijk op trip. Doel van de reis is Wales, een van de gastheren van de Rugby World Cup. Naast het kijken in het stadion, worden er uiteraard ook wedstrijden gespeeld.
De problemen met het tweede worden steeds groter, de basis is veel te smal. Ook bij de concurrentie is het armoe troef. Het tweede speelt nog wel een aantal keer vriendschappelijk. Het eerste kent een goede start, met drie overwinningen uit de eerste vier wedstrijden, maar verliest daarna negen keer op rij. Positief was dat bijna alle thuiswedstrijden gewonnen werden, alleen van de uiteindelijke nummers een en twee werd thuis verloren.
De dames behalen een nieuwe mijlpaal in de vaderlandse rugbygeschiedenis. In een beslissingswedstrijd op het Nationaal Rugby Centrum Amsterdam behalen zij hun tiende titel. In oktober 2000 wordt Beatrice Terpstra benoemd tot erelid.

De jaren die volgen brengen weinig sportief succes. Het tweede moet helaas opgeheven worden en het eerste heeft een veel te smalle basis. Bij de dames is de tijd aangebroken om een flinke verjonging door te voeren. Er wordt dan ook weer veel geïnvesteerd in ledenwerving. Bij de dames is een relatief brede basis, waardoor zij toch nog goed mee blijven draaien in de competitie, maar het kampioenschap moet aan de concurrenten gelaten worden. In 2002 nemen twee Thor dames deel aan het WK damesrugby in Barcelona. Nederland wordt vijftiende. De heren kennen aanzienlijk zwaardere tijden en het komt regelmatig voor dat er minder dan vijftien spelers zijn. Desondanks slagen de heren er toch in om zich te handhaven in de derde klasse.
Dat de ledenwerving zijn vruchten begint af te werpen, mag blijken uit het feit dat er in seizoen ’01-’02 wordt deel genomen aan de ‘Jonghe Honden competitie’. Het aantal jonghe honden is nog niet voldoende voor een compleet team, maar samen met de jonghe honden van LSRG kunnen de nieuwe Thorren toch hun wedstrijden spelen. In het begin van het seizoen ’02-’03 heeft Thor zelfs genoeg jonge spelers voor een eigen team. Toch wordt de samenwerking met LSRG voortgezet. Een goed opgezette competitie zorgt ervoor dat er de eerste seizoenshelft bijna ieder twee weken een wedstrijd gespeeld wordt. Door het afzeggen van tegenstanders en afkeuringen komt de klad er helaas in te zitten in de tweede helft van het seizoen.
Terwijl de ledenwerving de basis voor de langere termijn moet veilig stellen, komt er tijdelijke hulp vanuit het buitenland. De buitenlandse studenten weten Thor steeds beter te vinden en dit zorgt naast de nodige mankracht ook voor wat extra kwaliteit in het veld. Helaas blijven de meesten slechts enkele maanden de Thorgelederen versterken.

Hoewel het sportief gezien in de competitie niet fantastisch gaat, zit het op het gebied van gezelligheid wel goed. Na een eerste kennismaking met het toernooi in 1998 groeit “7-a-Paris” uit tot een vast onderdeel van het seizoen bij de heren. De Thordames hebben nog niet deelgenomen, maar wellicht dat ook zij in de toekomst zullen deelnemen, aangezien er sinds enkele jaren ook een damestoernooi georganiseerd wordt. Wat in ieder geval voor zowel dames als heren een traditie geworden is, is het Ameland Beach Rugby. Thor is bij alle edities aanwezig geweest en gezien het enthousiasme zal dit in de toekomst zeker voortgezet worden. Ook komen de dames steeds vaker naar de boot, wat de banden tussen de dames en de heren versterkt.

Bij oprichting van een damesafdeling in 1983 waren de meningen nogal verdeeld. Twintig jaar later zijn de dames echter niet meer weg te denken. Zowel binnen Thor als binnen het Nederlandse rugby hebben zij een duidelijke plaats ingenomen. Om twintig jaar damesrugby bij Thor te vieren, wordt in februari 2003 de dameswedstrijd Thor oud tegen Thor jong gespeeld op het besneeuwde veld van RC Delft. Na de wedstrijd is er op Wolbodo een knallend lustrumfeest.

Het seizoen ’03-’04 is inmiddels begonnen en met name bij de dames is er reden tot juichen. Na het bouwen aan een nieuw team van de afgelopen jaren staan de Thordames weer daar waar we ze gewend zijn: bovenaan in de competitie. Helaas is de start van de heren minder goed, maar positief is wel dat er genoeg spelers zijn tijdens de wedstrijden. Als de opkomst bij de training verbetert, dan staan de heren aan het einde van het seizoen netjes in het linker rijtje. Moge de dames dit lustrumseizoen extra glans geven met een nieuwe nationale titel.

Seizoen ’03-’04 staat in het steken van het achtste lustrum van SRC Thor. Er wordt een gala georganiseerd in Leiden Het uitje heeft als themaThorspotting. De dames en heren gaan in 2003 op een gezamenlijke tour door Schotland en spelen menig rugbywedstrijd en café uit om dit heugelijke feit te vieren.

Aan het einde van seizoen ’04-’05 gaat Thor wederom naar het Ameland Beach Rugby evenement, waar de Thordames de eerste plaats weten te behalen. Wederom krijgen de dames het voor elkaar om de prijzenkast op De Voorwaarts te sieren met een mooie trofee.

In 2004 gaan de heren met de trein door Duitsland en Tsjechië. Het thema is James Bond/Austin Powers en er worden

In 2005 vindt het binnen Thor legendarische Jonghe Honden toernooi in Leiden plaats. Na een dag vol rugby tegen studentenclubs uit heel Nederland is de anticlimax groot als er bij de roeiclub Njord wordt gegeten in plaats van bij Minerva, de moedervereniging van het Leidsch Studenten Rugby Gezelschap, en het corps van Leiden. De onvrede wordt dan ook duidelijk medegedeeld door een puinhoop van de roeiclub te maken. Na een grondige verbouwing van en verwijdering uit het clubhuis wordt alsnog koers gezet naar Minerva. Daar aangekomen blijkt de deur niet open te staan voor het grote aantal rugbyers, maar een oplettend Thorlid weet een voet tussen een zijdeur te krijgen en zo iedereen snel naar binnen te krijgen. Echter, nog voordat er bier is besteld arriveert de politie en worden alle rugbyers, traditioneel gekleed in kilts, omringd door politie met honden naar Leiden centraal station begeleid.

In 2006 organiseert de TripCie een geslaagde trip met als bestemming Ierland. Het thema is “Thor boert goed” en met boerepetjes en –kielen worden onder andere de wedstrijd Palmerston FC – Wild Thor gespeeld. Wild Thor als samenwerking tussen de Wild Rovers uit Doetinchem en Thor. Daarnaast wordt er een wedstrijd gekeken bij het University College Dublin en in Lansdownroad.

Seizoen ’06-’07 is opnieuw een succesvol jaar voor de Thordames met wederom een landstitel in de ereklasse. De laatste titel werd behaald in seizoen ’99-’00. De elfde landstitel voor de dames is genoeg reden voor een spetterend kampioensfeest op De Voorwaarts. De heren zijn minder succesvol en eindigen op de zevende plaats in de 3de klasse voor studenten.

Vanaf seizoen ’07-‘08 gaat het weer bergafwaarts met Thor als club. De basis voor het herenteam is erg beperkt en de captains hebben veel moeite om iedere zondag vijftien man bij elkaar te sprokkelen. Desalniettemin lukt het om iedere week te spelen en de heren krijgen het zelfs voor elkaar om vier van de veertien wedstrijden te winnen. Deze prestatie op zich is helaas niet genoeg om degradatie te voorkomen en in seizoen ’08-’09 komt Thor 1 uit in de 4de klasse studenten. Was het niet dat een van de auto’s bij de uitwedstrijd tegen Obelix het begaf en dat de Elephants en de Oldphants een smerig uitwisselingspel met spelers speelden, dan hadden de heren degradatie waarschijnlijk kunnen voorkomen. De commotie binnen de club lijkt minder effect te hebben op de dames, zij behalen de derde plaats en laten zien dat ze nog steeds bij de top van het Nederlandse damesrugby horen.

Door de problemen met de club vestigt het bestuur de aandacht op de club draaiende houden en wordt minder inspanning gestopt in het organiseren van clubactiviteiten. Om de gemoederen toch niet te ver te laten zakken, ziet de TripCie alsnog kans om een trip te organiseren. Met bestemming Wales en thema Thorro sluiten de heren met cape alsnog het jaar af met een positieve insteek. Er worden wedstrijden gespeeld tegen de Old Illyterians en Swansea Uplands. Bovendien wordt een rondleiding door het Millenium Stadium in Cardiff genoten.

Het seizoen ’08-’09 wordt afgesloten met het Putjes toernooi bij RC ’t Gooi. Op het 10s toernooi wordt erg goed gespeeld door de heren van Thor en ze bereiken dan ook de finale. Tegenstander Castricum komt op voorsprong, maar Thor weet in de laatste minuut van de reguliere speeltijd, twee keer tien minuten, op gelijkstand te komen. Er wordt een verlenging gespeeld van twee keer vijf minuten en Castricum komt erg snel op voorsprong. Wederom weet Thor in de laatste minuut een achterstand om te zetten in gelijkspel. Er volgt een ‘sudden-death’ ronde waarin Thor in de eerste minuut een try weet te drukken en zo als winner van het toernooi wordt verklaard.

Het seizoen ’08-’09 staat in het teken van het negende Thorlustrum: ThorTanic. Door de aanhoudende problemen met de club wordt een relatief “bescheiden” feest georganiseerd op De Voorwaarts.

Tot overmaat van ramp woedt op 13 mei 2008 de ‘bouwkunde brand’, waarbij de gehele faculteit Architecture afbrandt en SRC Thor uit moet wijken naar de velden van de Delftse voetbalvereniging Delfia. De verhuizing lijkt vergaande gevolgen te hebben voor de sportieve capaciteit van het eerste herenteam. Ze worden voor de tweede keer op rij laatste in de competitie, dit maal in de 4de klasse studenten. Door de rugbybond wordt besloten dames sevens prioriteit te geven. De thordames die trainen voor deelname aan het WK sevens in Dubai, worden uit de competitie gehaald. Een sterk uitgedunt damesteam.wordt op één na laatste, maar weten in de nacompetitie, door twee ruime overwinningen op de Utrechtse RC, degradatie naar de 1ste klasse te voorkomen.

Vanaf seizoen ’09-’10 gaat het op sportief gebied bergopwaarts met Thor. De dames vertegenwoordigen de TU Delft tijdens de 10de editie van het IDEA league Sports Event. Ze verslaan onder andere rugby 7s teams uit London, Zurich en Aachen en gaan met de winst naar huis. Het eerste wordt tweede in de 4de klasse zuidwest. Door een overwinning op EHRC Dragons en verlies tegen ESRC The Elephants tijdens de nacompetitie, is Thor 1 in staat te promoveren naar de 3de klasse zuidwest. De Thordames behalen een nette derde plaats.

Met seizoen ’10-’11 komt het afscheid van trainer Julius Breinburg. Na dertien jaar Julius wordt in 2010 voor het eerst getraind onder leiding van Wimpie Mostert. De nieuwe formule lijkt te werken, want het eerste doet het goed in de 3de klasse en wordt vijfde met zeven gewonnen wedstrijden. De Thordames worden dat jaar 5de. Het seizoen wordt afgesloten met een uitje naar Milaan en Rome. Het Colosseum en andere oudheden worden bezocht, onder leiding van een uit Rome afkomstige Thor.

Seizoen ’11-’12 ziet een plotselinge ommekeer binnen Thor. Rugby lijkt aan populariteit te winnen, want het ledenaantal stijgt explosief. De stijging is zelfs zo groot dat voor het eerst sinds 2000 Thor een tweede heren team kan worden opgericht. Thor 2 mag uitkomen in de 4de klasse zuidwest I en speelt dat jaar 13 wedstrijden waarvan ze er maar liefst 8 winnen: goed voor een zesde plek. Thor 1 behaalt de vijfde plaats. De dames worden dit jaar wederom vijfde, maar nemen naast de reguliere competitie voor het eerst deel aan de 7s competitie. De gigantische beker siert tot op heden de prijzenkast op De Voorwaarts, want de dames worden Nederlands kampioen 7s rugby 2012.

Naast een tweede heren team beschikt Thor vanaf dit seizoen ook over een voltallig Jonghe Honden team. Door het hele land wordt gespeeld tegen andere Jonghe Honden teams op vriendschappelijke basis of op toernooien. Traditioneel worden tijdens de toernooien kilts gedragen. Menig Jonghe Hondt leert op deze manier de rugbycultuur kennen. Helemaal tijdens het Jonghe Honden weekend, dat dit jaar voor het eerst wordt georganiseerd. In het begin van het seizoen wordt een weekend lang getraind bij de Pickwick Players in Deventer en de meeste jongens spelen hier hun eerste wedstrijd. Het resultaat is een hecht team van nieuwe spelers.

Nadat de plannen voor een uitje in duigen vallen, wordt alles op alles gezet om toch nog een trip te organiseren. De reis gaat naar London en verkleed als Blues Brothers, hebben de heren, vergezeld door één dame, toch nog een geslaagde trip.

De groei van het vorige seizoen zet zich voort in seizoen ’12-’13. Het aantal rugbyers op trainingen is nu zo groot dat de hulp wordt ingeroepen van Rod Rishworth om het tweede herenteam en de Jonghe Honden te trainen. Halverwege het jaar doet Lorenzo Salin zijn intrede als coach van het damesteam.

Het eerste kampt dit seizoen met veel blessures vroeg in het seizoen, waardoor veel spelers van het tweede worden doorgeschoven en met moeite iedere zondag genoeg spelers op het veld staan. Het doel voor het tweede om zo veel mogelijk wedstrijden te spelen wordt wel behaald, jammer genoeg eindigen ze wel onderaan de competitie. Het seizoen wordt wel afgesloten met een geweldige wedstrijd en gelijkspel tegen koploper RC The Dukes 3. Thor 1 behaalt net als de Thordames de zesde plaats. Helaas wordt het NK 7s afgelast door slecht weer. Daarentegen gaat de winst op het Ameland Beach Rugby event wel mee naar huis.

Door inspanningen van de Jonghe Honden Commissie lukt het dit seizoen wederom om een volledige Jonghe Honden team bij elkaar te roepen. De tweede editie van het Jonghe Honden Weekend wordt gehouden in de achterhoek. Er wordt getraind bij De Duuvels uit Zevenaar onder leiding van een oud international. Op zondag worden een hoop jongens opgesteld tijdens de wedstrijd van het tweede tegen SVRC, een onderdeel van Virgiel. De Jonghe Honden helpen het tweede naar hun enige overwinning van dit seizoen, een spannende wedstrijd met eindstand 17-19. Dat het weekend een positief effect heeft op de bonding van het team blijkt tijdens de aansluitende inauguraties en als hecht team weten de Jonghe Honden tweede te worden in de Jonghe Honden competitie georganiseerd door de Nederlandse Studenten Rugby Bond. Zij verliezen alleen van RSRC.

Aan het einde van het seizoen gaan de heren en dames gezamenlijk op uitje naar Perpignan. Het thema is “Ils sont fous, ces Hollandais” en verkleed als Normandiërs maken zij het uitgaansleven van Perpignan onveilig. Zelfs de welbekende toverdrank uit de strips van Asterix & Obelix komt aan bod en wordt ingezet tijdens wedstrijden in pittoreske dorpjes in adembenemende berglandschappen. Het uitje leidt tot een hechtere band tussen de dames en heren en het aantal vrouwen op de boot neemt daarna dan ook fors toe.

Het begin van seizoen ’13-’14 kenmerkt zich door de voorbereidingen van het 10^de lustrum. Van 12 tot en met 17 november wordt het 50-jarig bestaan van onze club uitvoerig gevierd met een gevarieerd programma. Het thema is Sex, Drugs & Rock’n’Maul. Er wordt onder andere een seminar georganiseerd door MareVisie, met als thema “Leiderschap”. Daarnaast worden er twee grote feesten georganiseerd en komen in sociëteit Alcuin, eerste thuisfront van Thor, een groot aantal reünisten van het allereerste uur samen. Daar genieten zij van een gezamenlijk drankje of twee en een diner, opgediend door het bestuur van S.V.R.C., de nieuwe rugbyclub van KSV Sanctus Virgilius.

Het lustrum blijkt een welverdiende pauze tussen alle sportieve prestaties. Het ledenaantal groeit flink en Thor 2 plukt hier de vruchten van. Nog nooit was het zo makkelijk om een vol team bij elkaar te krijgen voor elke zondag. Zij winnen dat jaar 1 wedstrijd en speler er ook nog een gelijk, resulterend in een laatste plek in de 4^de Klasse West. Al met al een goede voorbode voor de toekomst. Thor 1 speelt een sterk seizoen. Met een sterke selectie aan fitte spelers bereiken zij dit seizoen een verdiende 4^de plaats in de 3^de Klasse Zuidwest, door met overtuiging 2/3 van hun wedstrijden te winnen. Het seizoen van de dames wordt gekenmerkt door veel rumoer in de competitieorganisatie en claims van alle kanten. Desalniettemin, spelen zij een sterk seizoen en eindigen op een 5^de plek in De Lotto Ereklasse.

De Heren en Dames gaan dit jaar gescheiden op trip, allebei naar Engeland/Wales. De ‘Golden Prick Tour’ brengt de heren onder andere naar Bath voor een wedstrijd tegen Engels studenten en Cardiff voor Judgement Day in het Millennium Stadium. Ook de dames gaan naar Bath.